Zwartgroene melkzwam
| Zwartgroene melkzwam | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Zwartgroene melkzwam | |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Lactarius turpis (Weinm.) Fr. (1838) | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| onderkant hoed | |||||||||||||||
| Synoniemen | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Zwartgroene melkzwam op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
De zwartgroene melkzwam is een giftige paddenstoel uit de familie Russulaceae.
Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]
De zwartgroene melkzwam heeft een donkere, olijfbruine tot zwartbruine hoed, die een deuk in het midden krijgt naarmate hij groter wordt. De hoed heeft gedurende lange tijd een omgekrulde rand, die in het begin donzig is en later kan verharden. Verder is de hoed glad en vertoont meestal geen concentrisch, ringvormig patroon. De hoed kan een diameter van 8 tot 20 centimeter bereiken. De lamellen zijn bruingeel tot crèmekleurig. De spore-afdruk en het vlees zijn wit. De paddenstoel wordt tot 7 cm hoog.
De soortaanduiding turpis verwijst naar de lelijke kleur van de paddenstoel.
De paddenstoel bevat het mutagene toxine necatorine (7-hydroxycoumaro(5,6-c)cinnoline) en is bijgevolg niet eetbaar.[1]
Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]
De zwartgroene melkzwam is van de lente tot de herfst te vinden in gematigde tot koude gebieden, zoals Europa en Siberië, en op zure zand- en leemgrond. De paddenstoel wordt voornamelijk aangetroffen in de buurt van naaldbomen zoals sparren, en bij berken.
-
Wit melksap bij linker exemplaar
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|